هر ماه رمضان کلیک جدیدی است برای روح های فرسوده.
گرانقدری در وبلاگ شون آورده بودند:
بخشیدن ، کار آزادمردانی است که روح بزرگی دارند .
«دیگران را ببخشید نه بدان دلیل که آنها سزاوار بخشش اند بلکه بدان دلیل که خود
سزاوار آرامشید ».
این جمله فراخور روزهای پایانی شعبان و آغازین رمضان است ؛ یک بازه ی زمانی برای صیقل دادن روح .
1- از آن جا که برخی عزیزان ، شاکی شدند چرا این جا این قدر غمگینه ؟! کلیک تازه ای می زنم و
دیگه چیز غمگینی نمی نویسم.
2- فقط این جا را برای نفس کشیدن داشتم و بغض ها به فریاد تبدیل می شدند که ...! اینم پرید.
ماهیت بغض سکوته ؛ حالا آلونک بهار چه رازی داشت که به فریاد تبدیل شون می کرد ؟! نمی دونم !
عذر تقصیر!!
